Reinventarse ou morrer

Vén de aparecer unha nova entrevista sobre Gran tiburón branco, neste caso en Letra en Obras. Aquí.

Saben? Ademais esta tarde presento o libro. Aquí. 

Saúdo romano

Presento Gran tiburón branco. En persoa, digo.  Este é o texto que acompaña o evento en facebook:

"De hoxe en oito días (o martes trinta, por se ven isto con retraso) presentarase o libro Gran tiburón branco de Samuel Solleiro na libraría Couceiro de Compostela ás 20 h.

Estarán presentes o editor, Manuel Bragado, a crítica literaria Ana Salgado e o autor, que, como se sabe, é de extrema dereita e por iso aparece aquí na foto ensaiando un saúdo romano."

O do saúdo romano dáme vergoña poñelo aquí, para a posteridade e tal. Por iso no seu lugar poño unha foto dos osos amorosos:

 

A vida segue...

...igual. Ou peor. Pero enfín. Aquí estamos e esas cousas. Un día da semana pasada, sen ir máis lonxe, apareceu unha crítica de Gran tiburón branco no suplemento Faro da cultura do Faro de Vigo (aquí), a cargo de Francisco Martínez Bouzas. Ai, a semana pasada. Pero a vida segue. E esas cousas.

 

Que buscas na area?

Agora si, a crítica de X. M. Eyré de Gran tiburón branco. Aquí, en Galicia Confidencial.

Ser feliz

O das entrevistas é un non parar, menos mal que non me presento ás eleccións (outros tudenses fano). O luns apareceu outra máis, neste caso aquí, en Dioivo, a cargo de Moncho Mariño (xornalista do que talvez alguén coñeza as entrevistas gonzo no seu blogue, pero isto é diferente). Falo sobre ser feliz e cousas así. Pois nada. Que sigan ben.

Resacas

Nesta fin de semana que remata, quen pasase a ou as resacas ou, enfín, o que queira que teñan polas mañás os galegos abstemios, a enredar en Praza pública talvez atopase (e pode que alguén mesmo lese) a entrevista que me fixo Montse Dopico. Para a demais xente, aquí a deixo.

Son un melancólico, son un porcallán

Acaba de aparecer un apuntamento sobre Gran tiburón branco (non vou dicir reseña porque un dos parágrafos comeza coa expresión "estou lendo..." e eu que sei) no blogue do crítico X. M. Eyré, isto é, aquí.

Eyré emprega a expresión "realismo hipersucio" para o meu libro. E un le iso, quero dicir eu, leo iso e cobro conciencia de que, enfín, tiven que erguerme ás seis e media da mañá, que entre ducharme e almorzar escollín a segunda cousa, meto o nariz no xersei e si. Hipersucio soa un tanto excesivo, pero pode ser. Despois de todo hai, enfín, narices e narices. Vale. Hipersucio. Soa até ben.

Pero, realismo?

Feliz como un watusi: Mswati III de Swazilandia

Vén de aparecer en Letra en Obras a quinta entrega do meu espazo mensal Feliz como un watusi. Neste caso está dedicado a Swazilandia. A ver se escribo pronto sobre algún país grande, que con estes pequenos o mapa non dá collido cor.

"Mswati III de Swazilandia e o poder romántico" pódese ler aquí.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Artigos anteriores:

Bruno Ssebayiga e os perigos hermenéuticos (Uganda)

David Byarugaba e o lado escuro  (Ruanda) 

Mebrahtu Asmelash e a lingua do deserto (Eritrea) 

Olatunde Odumuyiwa e a canonización interesada (Nixeria)

Como una blanca azucena

Apareceu este sábado unha nova crítica de Gran tiburón branco. Aquí a está. Publicouse no suplemento Culturas de La Voz de Galicia e asínaa Ramón Nicolás.

Quen non asina é o fotógrafo: é evidente que a foto foi tomada o día da miña primeira comuñón. En todo caso hai que agradecerlle a La Voz de Galicia (entre tantas outras cousas) que decidisen cortar o cacho no que aparecía o cura. Con certeza o verde da casula del combinaba mal co rosa fucsia do meu rostro.